ابرهای بارانی سرزمینم
با گذشت هرروز، قوانین بسیاری بر ما دختران و زنان افغانستانی وضع شده است تا ما را محدود کنند، ولی نمیتوانند صدای ما را خاموش کنند. باید آگاه بود که ما هرگز محدود نمیشویم
نویسنده: مدینه فرامرز
دختران افغانستانزمین بهترین است. زیباتر از گلهای لالهزار، زیباتر از نسیم دلانگیز بهار. خداوند متعال همهی زیباییها را در چهره دختران افغان نهادینه کرده است. دختران افغان همیشه رویاهای بزرگ و بالندهای در سر دارند. اگرچه در راه رسیدن به آن، سختیها را تحمل میکنند، زجر میبیند و مورد ستم هر آنکس قرار میگیرد، ولی باز هم محکم و استوار است و هرگز دست از رویاهایش نمیکشد.
دختر افغان که در دلش هزاران غم و غصه نهفته است، اما هر روز لبخندی زیبا میزند، گویی که هیچ غمی ندارد. او نمونهای است از ایثار و فداکاری
دختران افغان مظلومترین، رنجورترین و غمدیدهترین قشر جامعه هستند؛ دخترانی که در هر شرایطی سرکوب شدهاند. تعداد زیادی از آنها در درد و رنج بزرگ شده و در همان درد و رنج نابود شدند.
من به عنوان یک دختر افغان مینویسم. سالهایی است که نفس تمام دختران افغان در گلویشان خفه شد. دخترانی که نسل جوان و دارایی یک جامعهاند، ولی با آمدن یک گروه جدید بر قدرت در سرزمین ما، تمام حقوق انسانی آنان از آنها سلب گردیده است.
چند سالی است که دختران افغان بدون هیچ جرمی محکوم به زندان خانگیاند و شدهاند؛ دخترانی که با تغییر رژیم هر روز محدودتر میشوند و طبیعیترین حقیشان، که همانا آموزش است، از آنها گرفته شده است. ما دخترانی هستیم که همیشه با آرزوهای خود زنده به گور شدهایم و بدون هیچ جرمی از جادهها ربوده و به زندانها انداخته شدهایم. همیشه محدود و سانسور شدهایم.
با گذشت هرروز، قوانین بسیاری بر ما دختران و زنان افغانستانی وضع شده است تا ما را محدود کنند، ولی نمیتوانند صدای ما را خاموش کنند. باید آگاه بود که ما هرگز محدود نمیشویم. هرچقدر که بر ما قوانین وضع کنند، ما دختران علم و قلم هستیم.
بنابراین، قلم ما هرگز محدود نمیشود، زیرا من بارها و بارها برای آزادی از این زندان خواهم نوشت و صدای خود را بلند خواهیم کرد. برای تمام حقوقی که از من و از ما گرفته شده و حق تعلیم و تربیت که طبیعیترین حق مان بوده است. برای رویاهایم و اهدافی که در سر دارم، تا رسیدن به آزادی با قلمم تلاش خواهم کرد. به زودی آزاد خواهیم شد و روزگاری تمام حقوقمان دست خواهیم یافت.