پیام‌های مخاطبان و مهاجران افغانستانی درمورد طرح ۱۰۰ میلیون تومانی
مهاجر تایمز
با به اجرا در آمدن طرح سرمایه‌گذاری ۱۰۰میلیون تومانی و یا ۱۵۰میلیون تومانی، خانواده‌های مهاجرین را دچار آشفتگی روحی و روانی کرده‌اند. بعضی از خانواده‌های مهاجر، حتی تمام زندگی‌شان با وسایل منزل‌شان صد میلیون تومان نمی‌شود.
من‌که این پست را به شما ارسال می‌کنم، حتا ۲۰میلیون تومان برای رهن خانه هم ندارم. من در تهران جایی‌که قبلاً «گاوداری» بوده الان جمع کرده است. داخل اتاقش که قبلاً کارگران زندگی می‌کردند، من اجاره کردم و پول رهن ده میلیون تومان دادم و زندگی می‌کنم.
تمام دارایی من همین ده میلیون است. من به هیچ عنوان به این طرح شرکت نمی‌توانم. من در این دو روزی که این طرح شروع شده ذهنم خیلی درگیر شده است. من‌که شرکت نکنم به ما مدرک می‌دهد و یا مارا از ایران اخراج می‌کند؟ من قبلاً در نظام بودم، اگر من را اخراج کنند، سرنوشتم چه می‌شود؟ این سوالات مثل خوره افتاده به جانم. خواب و خوراک را از من گرفته است.
لطفاً این پست مرا به اشتراک بگذارید گرچه می‌دانم که کسی به حرف‌های مان گوش نمی‌دهند. مشکلاتی‌که مهاجرین بعد از اجرایی شدن طرح صد میلیون تومانی با آن مواجه هستند.
باسلام! چندتا سوال دارم؟
گرچند، گفته شده که اشتراک در این طرح اجباری نیست و اختیاری است. اما بازهم مهاجران را از راه‌های مختلف به گونه‌های متفاوت، چنان در شرایط بد و سختی قرار می‌دهند که مجبور به اشتراک در این طرح شوند.
دیروز یکی از همکاران ما که حالت چندان خوبی نداشت بعد از مراجعه به دکتر، برای گرفتن داروهایش نیاز به برگه تاییدی اشتراک در طرح جدید صد میلون تومانی داشت. گفتند درغیر این صورت، برایش دارو نمی‌دهند.خوب! زمانی‌که حتا مریض شویم، دارویی به ما تعلق نگیرد، آن‌هم چون‌که در طرح ۱۰۰میلیون تومانی اشتراک نکردیم. در این صورت آیا اشتراک در این طرح اجباری نیست، واقعا؟
یا زمانی‌که به دفترهای کفالت مراجعه می‌کنیم، می‌گویند: «اشتراک در این طرح برای کسانی‌که واقعا دوست دارند، در این‌جا بمانند لازم است وگرنه کارت‌های سرشماری‌شان، از این بعد فاقد اعتبار می‌شود. اگر اشتراک در این طرح هم به پایان برسد دیگر راهی نیست.»
خوب! کلا آدم واقعا نمیفهمد که چه‌کار باید بکند. حرف‌های که در رسانهها گفته می‌شوند با حرف‌ها و عکس‌العمل‌هایی‌که با مهاجران صورت می‌گیرد، زمین تا آسمان فرق می‌کند. چیزهایی‌که در رسانهها گفته می‌شود با کارهایی میدانی‌که صورت می‌گیرد، هیچ تشابهی ندارند. بالاخره چه باید شود؟
از این ۷۵هزار نفری که گفته می‌شود از این طرح استقبال کردند، وجداناً اگر حقیقتا بیاندیشیم ۷۰هزار نفرشان با پول قرض و قسط و به هربدبختی‌ی که شده اشتراک کردند. چراکه سرنوشت نامشخص‌شان بیش‌تر ازین گنگ و مجهول نشود. آن‌‌ها از ترس این‌که مبادا طرد مرز بشوند اشتراک کردند تا شاید اقامت‌شان در ایران پایدارتر شود و بنای محکم‌تری گذاشته باشند. این‌که چه باید شود به همه ثابت نشده است و هنوزهم به دوراهی مانده‌ایم.
این درحالی است که سازمان ملی مهاجرت ایران، اخیرا طرحی را به نام «سرمایه‌گذاری خرد و کوچک» برای مهاجران افغانستان راه‌اندازی کرده است که مبلغ این طرح در اول 100 میلیون تومان تعیین شده بود. اما با مرور زمان تا سقف 150 میلیون نیز افزایش یافته است. این طرح مبنی براین هدف صورت گرفته است، مهاجران افغانستانی‌که دارای برگه‌های سرشماری و بازشماری‌اند، می‌توانند، در این طرح شرکت کنند و در غیرآن برگه‌های سرشماری‌شان، فاقد اعتبار خواهند بود.
با این‌حال، اکثریت مطلق مهاجران افغان که توانایی پرداخت این مبلغ را ندارند به اتفاق فعالان مهاجر و با همکاری خبرگزاری فارس، درخواست «پویش حذف 100 میلیون تومانی» را از سازمان ملی مهاجرت و ادارۀ کل امور اتباع و مهاجرین خارجی ایران راه‌اندازی کردند. درنهایت، این پویش حذف 100میلیون تومانی هم از روزگار سیاه مهاجران افغانستانی حذف نشد و بلکه تا سقف 150میلیون تومان نیز افزایش یافت. بنابراین، اکنون این پویش و محتوای آن نیز بدون نتیجه از خبرگزاری فارس حذف شده است.
مطالب مرتبط:
