رحمان دیگر دیر آمدی! پدر و مادرم که آرزو داشت، تو دکتر شوی و یک روزی آن‌ها را درمان کنی از غم تو شب و روز آه و ناله می‌کردند و سرانجام ما را تنها گذاشتند و برای همیشه رفتند