از خودبیگانگی یکی از نتایج طبیعی مهاجرت و زندگی در فرهنگی متفاوت است
این محافظه‌کاری می‌تواند ریشه در تجربیات تلخ گذشته و تلاش برای یک زندگی نه چندان عادی داشته باشد. از جمله خودخواهی و عقده‌ای بودن نیز از دیگر ویژگی‌های ذکر شده برای این نسل است
مهاجرت یکی از پدیده‌های پیچیده و چندوجهی در جوامع انسانی و بشری است که تأثیرات عمیقی بر زندگی افراد و نسل‌های آینده دارد. مهاجران افغان در ایران نیز از این قاعده مستثنی نیستند و تجربیات آنان طی دهه‌ها اقامت در این کشور تأثیرات مختلفی بر شخصیت و رفتارهای آنان داشته است. یکی از ویژگی‌هایی که به نسل مهاجران افغان در ایران نسبت داده می‌شود، محافظه‌کاری است.
زندگی در شرایط نامساعد و مواجهه با تبعیض‌ها و محدودیت‌ها، آن‌ها را به افرادی محتاط تبدیل کرده که به سختی اعتماد می‌کنند و تمایل دارند که از خطرات احتمالی دوری کنند. این محافظه‌کاری می‌تواند ریشه در تجربیات تلخ گذشته و تلاش برای یک زندگی نه چندان عادی داشته باشد. از جمله خودخواهی و عقده‌ای بودن نیز از دیگر ویژگی‌های ذکر شده برای این نسل است.
این خصوصیات ممکن است ناشی از رقابت‌های شدید برای منابع محدود و تلاش برای بقا در جامعه‌ای باشد که پذیرای آنان نیست. این رقابت‌های احمقانه می‌تواند حس هم‌دلی و هم‌کاری را کاهش داده و افراد را به خودخواهی سوق دهد. عقده‌های ناشی از تبعیض‌ها و برخوردهای ناعادلانه نیز می‌تواند باعث شکل‌گیری رفتارهای خاصی شود که اجتماع به عنوان عقده‌ای بودن تعبیر می‌شود.
غیراجتماعی و متوهم بودن نیز از دیگر ویژگی‌های ذکر شده برای این نسل است. زندگی در جوامع بسته و در حاشیه، همراه با محدودیت‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی می‌تواند موجب انزوای اجتماعی و عدم توانایی در برقراری روابط سالم و پایدار در میان نسل‌های سوخته شود. این انزوا می‌تواند باعث شود که افراد به تفکرات متوهمانه روی آورند و احساس کنند که دیگران همیشه قصد آسیب رساندن به آن‌ها را دارند.
از خودبیگانگی نیز یکی از نتایج طبیعی مهاجرت و زندگی در فرهنگی متفاوت است. مهاجران افغان در ایران ممکن است با چالش‌های هویتی مواجه باشند، به طوری که نه کاملاً خود را ایرانی بدانند و نه بتوانند به طوری کامل با فرهنگ کشور مادری خود ارتباط برقرار کنند. این وضعیت باعث ایجاد احساس از خودبیگانگی و عدم تعلق به جامعه‌ی اجدادی و اصیل آن‌ها می‌شود.
