مراسم محرم نباید به محل برای خودنمایی و افراط‌گرایی محض تبدیل شود
محرم باید فرصتی باشد برای اندیشیدن به ارزش‌های انسانی و اخلاقی که امام حسین برای آن‌ها قیام کرد
محرم، ماه یادآوری ایثار و فداکاری امام حسین و یارانش در کربلا، یکی از بزرگ‌ترین مناسبت‌های مذهبی برای مسلمانان است. اما باید توجه داشت که برگزاری مراسم محرم نباید به اعمال خشونت‌آمیز و افراطیت تبدیل شود که اصل پیام این واقعه‌ی خونین را زیر سوال ببرد. من به شدت مخالف تیغ‌زنی و زنجیرزنی هستم. این عملی است که به خون‌ریزی منجر می‌شود و بیش‌تر به خشونت و وحشی‌گری شباهت پیدا می‌کند تا به یادآوری شجاعت و فداکاری امام حسین.
چرا باید با اعمالی و روشی که خشونت‌آمیز باشند، یاد شهدای کربلا را با آن روش-گرامی داشت؟ تفاوت این کار با افراطیت چیست؟ بنابراین، یک شب، با هدف یادگیری و افزایش آگاهی‌ام، به مسجد رفتم تا به سخنان آخوند گوش دهم. این آخوند که احتمالاً تحصیلات حوزوی‌اش را در ایران گذرانده بود، به زبان ترکی و فارسی روضه‌خوانی می‌کرد و مردم را نصیحت می‌کرد.
اما هر لحظه که می‌گذشت، بیش‌تر به افسانه‌گویی و مبالغه دربارۀ امام حسین و واقعه‌ی کربلا مشغول می‌شد. این سخنان به جای تقویت ایمان و آگاهی، بیش‌تر به تحریف واقعیت شباهت پیدا می‌کند. با گذشت زمان، ناامیدی من بیش‌تر و بیش‌تر می‌شد. با خود گفتم که شاید همین یک شب تجربه کافی برای ده سال محرم باشد، زیرا آن‌چه‌که شنیدم تنها مبالغه و داستان‌های غیرواقعی بود.
در این میان، برخی از هم‌وطنان‌مان مشغول عکس گرفتن و پست کردن در فی‌سبوک بودند، بدون توجه به محتوای سخنان ملا. به نظر می‌رسید که بسیاری از آن‌ها اصلاً متوجه نشده‌اند که ملا چه می‌گوید. این تجربه به من نشان داد که بسیاری از افراد به جای تفکر و یادگیری، بیش‌تر به دنبال خودنمایی و جلب توجه در ایام سوگواری عاشورا هستند.
هرکسی به نحوی سعی می‌کند که خود را مطرح کند، اما در نهایت چیزی از عمق معنای محرم و پیام‌های امام حسین نمی‌آموزند. پیش‌تر فکر می‌کردم مردم ما که به کشورهای اروپایی مهاجرت کرده‌اند، نسبت به مسائل دینی و مذهبی آگاه‌تر شده و به صورت تحقیقی و خرمندانه به موضوعات می‌نگرند. اما چیزی که من دیدم بسیار ناامیدکننده بود. آن‌ها همانند بسیاری دیگر، بیش‌تر به دنبال نمایش و خودنمایی هستند تا فهم عمیق و واقعی از مفهوم واقعه کربلا.
محرم باید فرصتی باشد برای اندیشیدن به ارزش‌های انسانی و اخلاقی که امام حسین برای آن‌ها قیام کرد. اما این یادآوری تنها زمانی معنا دارد که با صداقت و حقیقت همراه باشد، نه با افسانه‌سرایی و نمایش‌گرایی ریاکارانه. مراسم محرم نباید به محلی برای خودنمایی و افراط‌گرایی محض تبدیل شود، بلکه باید فرصتی باشد برای بازگشت به ارزش‌های واقعی و درس‌های عمیق این واقعه تاریخی. تنها در این صورت است که می‌توانیم از محرم به عنوان منبعی برای افزایش آگاهی و رشد اخلاقی بهره‌مند شویم.
مطالب مرتبط:
